Свети Наум Охридски Чудотворец

 ''Ако денес не ти се случи ништо важно или направил нешто, е исто како да не си го живеел овој ден''.
       

      Правилно протолкување на името СЛОВЕН е: СЛО - ВЕН - СЛОВО НА BЕНЕТИТЕ. Значи јазикот на Bенетите, древниот народ од кој потекнуваат Македонците.

НАУМ - НА УМ

НА - на 
УМ - ум

Со ум, умeн, паметен - Наум. Може да се интерпретира и како  ''внимателен''. 

              Свети Наум Охридски Чудотворец (са. 830 - 23 декември 910), е Македонец и сесловенски просветител, бил средновековен научник, писател, учител, и еден од основоположниците на словенската и македонската писменост и просвета. Основач на манастирот на Светите Архангели, денешен Свети Наум. Роден е во првата половина на 9 век.

Наум беше еден од основачите на Преславската книжевна школа и од 886 до 893 беше за учител таму. Беше еден од даровитите ученици на браќата Кирил и Методиј и како таков, кога во 893 година неговиот брат Климент беше назначен за словенски епископ во Велика, на неговото учителско место во Кутмичевица беше назначен Наум Охридски. Во Македонија, во Охридската книжевна школа, Наум Охридски успешно ја продолжи целокупната дејност на Климент Охридски, а изгради и манастир во близината на Охрид. Познато е дека се занимавал со литературна дејност, но неговите текстови сè уште не се идентификувани. Од двете кратки житија, напишани на црковнословенски јазик, се гледа дека бил голем учител, просветител, кој се разбира во народната медицина и толерантно ги водел црковните работи.

Животниот пат на Свети Наум Охридски тече паралелно со оној на Cвети Климент. Свети Наум учествува во Моравската мисија, по чие завршување оди во Велики Преслав, Паристрион, а оттука во Охрид, Македонија, каде ќе им се приклучи на Климент во работата на Охридската книжевна школа. Св. Наум Охридски бил познат како учител, организатор на црковниот живот, просветата, културата, поттикнувал учени луѓе кон творештвото.

>>>>>  КИРИЛИЦАТА E ПИСМО КОЕ Е ОСМИСЛЕНО ВО РЕГИОНОТ НА ТЕЧЕНИЕТО НА РЕКАТА БРЕГАЛНИЦА,... РЕКА КОЈА СЕ НАОЃА ВО РЕПУБЛИКА МАКЕДОНИЈА. При крајот на 9-тиот век  КИРИЛИЦАТА Е ПРЕНЕСЕНА во Преслав (Паристрија) поконкретно во Преславската книжевна школа основана од страна на Константин Брегалнички, подоцна, Преславски, св. Наум и Климент Охридски. ЗА ОВА СВЕДОЧАТ И МНОГУТЕ АРХЕОЛОШКИ НАОДИ ОД БРЕГАЛНИЧОТ  РЕГИОН КОИ ДАТИРААТ ОД ПРЕД 9 ВЕК, А СЕ НЕДОВОЛНО ПРОУЧЕНИ ОД СЕГАШНИТЕ ТАКАНАРЕЧЕНИ ЕКСПЕРТИ  како од Mакедонија така и од надвор. ТИЕ АРХЕОЛШКИ НАОДИ ДЕНЕС СЕ НАОЃААТ ПО ПРИВАТНИТЕ ВИЗБИ НА ТИЕ ШТО ГИ ОТКРИЛЕ И ЧЕКААТ ПОВТОРНО ДА ЈА ВИДАТ СВЕТЛИНАТА И ВИСТИНАТА ЗА МАКЕДОНСКИОТ ИДЕНТИТЕТ И КУЛТУРА  HO  И  ЃЕНИЈАЛНОСТ. <<<<<<  
    

            Во усовршување на кирилицата земале двајца ученици на св. Кирил и Методиј, а тоа е св. Наум Охридски, кој е еден основачите на Преславската школа, a додека св. Климент Охридски во Паристрија го пренасочил кнезот Борис од паган, во Христијанска вера, кoј за тоа добил на подарок земја околу Охрид, каде изградил манастир и училиште. НО ТИЕ св. Наум и Климент Охридски, од почит кон своите учители ја задржале глаголицата во Охридската школа и ја продолжиле нивната дејност. Кирилицата води делумно потекло од ДРЕВНО МАКЕДОНСКОТО ПИСМО - ВЕНЕТСКОТО ПИСМО, со (најмалку 10) уникатни букви кои доаѓаат од глаголицата. Таа речиси целосно ја истиснала глаголицата за време на средниот век.

На Наум Охридски му се препишуваат делата:

- Канонот за апостолот Андреј 
- Канонот за пренесување на моштите на Јован Златоуст 

     Свети Наум Охридски Чудотворецот починал на 23 декември 910 година во манастирот „Свети Наум“, на брегот на Охридското Езеро, а култот за него започнал да се шири во Македонија, во словенските средини.

Свети Наум Охридски

Нашиот преподобен и голем отец Наум, согласно воспитувањето на благородните родители, откажувајќи се од благородството и богатството, им се придружи на рамноапостолните браќа Константин Философ и Методиј. Станувајќи им придружник на овие прекрасни мажи и благовесници на Вистината, се предаде во нивни раце. Нив ги имаше за пример во сè и за свои учители, поучувајќи се во нивното училиште од делата на свети Григориј Богослов, свети Јустин Философ, свети Григориј Неокесариски, свети Василиј Велики, свети Јован Златоуст, свети Григориј Ниски, Блажен Августин, свети Јован Дамаскин, и подготвувајќи се за големото апостолско дело што го очекуваше. Дејноста на свети Наум е тесно поврзана со мисионерската дејност на светите Методиј и Кирил. Околу 863 година тој замина со нив во земјите на Централна Европа. Патувајќи со нив по селата на новоформираното Кнежество на Моравија – на територијата на среден Дунав, меѓу Чешка, Баварија и Словачка – овој вистински Христов апостол беше подложен на многу искушенија: беше тепан, исмејуван, хулен, претрпувајќи долги и бескрајни тегоби и тешкотии, затвори, насилства и студ, и протерувања од непријателите Христови и на Верата. Но, Господ го поткрепи нивното богоудно дело и за кратко време работата на овие свети Отци доживеа голем успех, во голема мера и затоа што тие го знаеја локалниот јазик. И за да привлечат мнозина да Го познаат Христос, и за да ги просветлат со светлината на благочестивата вера и со пишаното слово, се спротивставија на тријазичната ерес според која словенскиот јазик не беше достоен за на него да се шири Словото Божјо, туку оваа чест беше припишувана само на три јазици: еврејскиот, грчкиот и латинскиот. 

Раководени од зборовите на Спасителот: „Одете по сиот свет и проповедајте го Евангелието на секое создание“ (Марко 16, 15), тие го преведоа Светото Писмо – Стариот и Новиот Завет како и Литургијата на свети Јован Златоуст од данајски (за жал така било, Црквата од Костантинопол го проповедала Словотo Божјо на данајски, а заслуга за тоа имала Елена која најверојатно била данајка, женета на Костантин 1-ви, која ја искористила својата положба за тој ерс) на стариот-македонски јазик, создавајќи ја за оваа цел глаголицата, предавајќи го јасно словенскиот збор со букви и со изразни зборови какви што пронајдоа, (значи азбуката ''КОИНОН МАКЕДОНОН'' ја презеде црквата од Костинтинапол и ја модифицира, избриша некои букви, како на пример ''Ѕ'' и некои други и додаде некои нови и ја адаптира на данајскиот јазик, но на Македонскиот јазик, таа азбука не беше повеќе практична за Македонците, на тој начин извршија културен криминал. Македонците и другите слово-венетски гласни - словени, одбиваа да го учат Словотo Божјо на данајски јазик, затоа излезе потребата да се измисли нова азбука за Македонците и останатите словено.-гласни, со тоа да се справат со ''латинската'' пропаганда и асимилација.

КЛИМЕНТ, кој сé до неговата смрт на "27 јули 6424 година" од создавањето на светот, односно до 916 година по новата ера бил преокупиран со импозантна книжевна дејност. Во овој контекст добиваат исклучително значење зборовите на ромејскиот (византискиот) цар МИХАИЛ 3- ти (842 - 867) кој обраќајќи му се на КОНСТАНТИН - КИРИЛ му рече:

"ОТИ ВИЕ СТЕ СОЛУЊАНИ, А СИТЕ СОЛУЊАНИ ЧИСТО СЛОВЕНСКИ ЗБОРУВААТ".

(Овој цитат é фалсификат, за да ''мати вода'', самите ромејски владетели зборувале Македонски и сé претставувале на ''Македонски начин'' посебно ''тој'' Михаил, ќе го држиме на страницата, за да дознаат сите)

Како што можеме да забележиме иако ''Источното Римско Царство'' имаше многу Македонски одлики и обележја, но ги заборави вистинските Македонци од Македонскиот Полуостров.

На овој начин ѝ дадоа на својата мисија цврста основа во писмо и книги. Пред да го објават тоа корисно и Божјо дело меѓу тамошните народи, светите Методиј, Кирил, Климент, блажениот Наум и другите со нив свети ученици-апостоли, заедно решија да го претстават пред Римо-Католичката Црква, за да добие сила и потврда. Ги зедоа книгите и исполнети со Божјиот Дух, околу 869 г. стигнаа во старата престолнина на Ромеите – Рим. Тогаш беше архиереј големиот Адријан 2-pи (867-72). Тој, откако разбра за доаѓањето на Светите, ги пресретна оддалеку со целиот свештенички собор и торжествено ги прослави, како што се практикувало во такви случаи за светители. А свети Наум, иако беше помлад од сопатниците, им беше еднаков на своите сотрудници во апостолската ревност и во чудотворната сила, како и во ученоста и во познавањето на многу јазици. Таму, кога влегуваа во градот, Господ, Кој ги прославува оние што Го слават, покажа преку Своите служители натприродни чуда. Така многу слепи прогледаа, мнозина свиени се исправија, глуви и неми проговорија и прослушаа, хроми проодија и други се очистија од нечистите духови и се исцелија од разновидни болести. Од тие чуда и од други Божји откровенија, кога архиерејот виде и сфати дека се од Бога дела, ги замоли Светите да му ги покажат книгите што ги преведоа. Штом му ги донесоа, тој ги провери со целата своја строгост, срамнувајќи го данајскиот со словенскиот текст, ги прогласи за веродостојни, ги одобри како погодни во секој поглед за евангелизација на словенскиот народ, и рече: „Господ е благословен! Овие книги се вистински принесувања жртви на Бога, Нему угодни!“ Потоа тие отслужија Божествена Литургија и папата го потстрижа во голема схима Константин и го нарече Кирил, а Методиј го назначи за Архиепископ на Моравија и цела Панонија, со седиште во древната епископска столица Сирмиум (Сремска Митровица), со јурисдикција над словенските земји на Панонија, Моравија, Словачка и дел од Хрватска. 

Потоа ги ракоположи светите Климент и Наум заедно со другите свештеници и ѓакони и благослови да се служи Литургија на словенски јазик во градските цркви. Откако Светите го исполнија доброчестивото дело, тие сакаа да се вратат назад, секој во своето место. Тогаш ги пресретна целиот народ од градот со големи почести и љубов. А и тие се трудеа секаде каде што имаше тешкотии и болести да исцелуваат. 

А начинот на кој лекуваше свети Наум беше чудесен и достоен да се прикаже: од неговите очи се излеваше исцелителска сила, која ги лекуваше болестите кај они кои со вера ќе погледнеа во очите на овој свет угодник Божји. Со сила беа одделени оние кои ги следеа, со многу солзи и со тажни лица, и на крајот, кога се простуваа еден од друг со целиви и духовна љубов, благословувајќи ги, Светителите тргнаа по патот. 

По кратко време, на 14 февруари 869 г., во манастир во Рим се упокои богоносниот Кирил и неговото сефално тело беше положено во храмот на свети Климент Римски. А свети Методиј, пак, ја остави жалоста по својот роден брат Кирил и откако доби разрешување од блажениот папа Адријан, отиде со сите свои ученици во Панонија. И таму сè добро уреди и поучи. Свети Методиј 24 години носеше архиерејски чин во Моравија и Панонија и покрај другата дејност, раководеше во Велеград словенско пастирско училиште, каде што учеа многу ученици и каде што беше центарот на словенското богослужење и образование за тие држави. Кога умре во 885 г., тој остави голем број ученици (свештеници, ѓакони, ипоѓакони), до 200 на број, кои беа воспитаници на тоа училиште, во чие подготвување секако учествуваше и презвитерот Наум, меѓу другите избрани ученици, кои ревносно проповедаа во својата околина, пишуваа и преведуваа црковни книги. Првенството меѓу учениците го држеше Горазд, кого самиот свети Методиј го прогласи за Моравски Архиепископ кога доби известие од Господ за своето упокојување. Но дрската толпа од еретици не престана да се бори против него дури и по неговата смрт. 

Така тие го лишија Горазд од епископска власт и архиерејството го презеде некој Латин, наречен Вихинг, кој беше опијанет од беснотијата на ереста. Тој со својата група почна да го напаѓа православното мнозинство на учениците на свети Методиј. Исполнет со еретичкото учење тие биле протестанти од Светото Римско Царство, освовано од визиготи, биле против Католичката Црква од Рим и Православната Црква од Костантинопол, воглавно сакале да доминираат, со својата нова вера, верувале во бог но на различен начин, тој го преврти целото светоотечко учење на свети Методиј и бараше од верните да исповедаат дека Синот е роден од Отецот, а дека Духот излегува од Синот. Тогаш Светите почнаа да се борат против тие соблазнувања и силно да го проповедаат правилното учење за Светиот Дух, преобраќајќи мнозина во Православието и гласно исповедаа: „Ние веруваме дека Духот произлегува од Отецот и дека Отецот е причина на раѓањето на Синот, но дека е присутен во Синот и секогаш преку Него се раздава на достојните. Меѓутоа, едно е излегување, а друго е раздавање. Првото го објаснува начинот на постоењето на Духот, зашто, како што е Синот од Отецот по раѓање, така е Духот по произлегување од Него. Давањето не го објаснува начинот на постоењето, но покажува обогатување и раздавање… Светиот евангелист Јован ни Го претставува Синот, Кој зборува за Духот на вистината, Којшто излегува од Отецот. Затоа престанете да го острите страшниот меч против себеси. Престанете да се спротивставувате на Божјиот Син, Големиот Благовестител, од Кого, преку и за Кого е целото Евангелие, и без Духот да учите за Духот, или подобро да речеме да зборувате во противниот дух!“ 

          Вихинговците (Франко-Германите) видоа дека не можат со логика и со Откровение Божјо да ја бранат својата теза, па прибегнаа кон лукавство: прво се заколнаа пред Светополк – кнезот на Моравија, дека право веруваат, а тој затоа им ја предаде Црквата во тие места и тогаш тие го започнаа страшното гонење на Методиевите ученици и следбеници. Ги присилуваа да ја примат нечестивата догма, ги мачеа бесчовечно, им ги разграбуваа домовите, ги влечкаа голи низ трње. Презвитерите и ѓаконите што беа помлади ги продаваа на Евреите како робови. Светите Горазд, Климент, Наум, Лаврентиј и Ангелариј и многу други знаменити мажи ги оковаа во пранги и ги затворија во темница, каде што им беше забранета секаква утеха, бидејќи по никаков начин при нив не смееја да пристапат ни роднини ни познати. Но, што промислува Бог, Кој не дозволува да се навредуваат и обесчестуваат Неговите луѓе? Кога се наоѓаа Светите во затворот и пееја од целата душа и срце едногласно „Господи, Пресветиот Твој Дух…“, о чудо, голем земјотрес се случи, целото место се затресе, и паднаа многу ѕидови и куќи на тираните, па паднаа синџирите и јажињата од рацете и нозете на Светите. Свети Наум ја покажа силата на својата молитва кога чудотворејќи ја отвори затворската капија. И сите заедно излегоа и тргнаа по патот, радувајќи се како некогаш апостолите, зашто се удостоија да страдаат поради Светиот Дух, како оние поради името на Распнатиот Владика. И сите се зачудија пред тоа чудо и ги нарекоа Светите големи. 

Но јазикот на еретиците повторно се обиде да го изопачи чудото, припишувајќи го тоа на Велзевул, како што направија Јудејците пред Христос. Потоа, бидејќи безумниот кнез не можеше да го разбере ова чудо – Светите повторно беа ставени во окови, потешки од првите и со затворски маки побезуспешни од поранешните. Изминаа три дена. И кога ја завршуваа молитвата на Третиот час, повторно стана истото што и порано: земјотрес и шум од небото и раскршување на прангите. И без да му соопштат за тоа нешто на кнезот, богоборците повторно ги подложија Светите на истите мачења. Откако изминаа десет дена, пак, по третпат Бог ги посети подвижниците, но бесчувствителните еретици повторно си останаа така заслепени. И така врз болките од раните им се наложија на Светителите уште поголеми страдања. Бидејќи имаа од кнезот дозвола да се однесуваат со нив како им е угодно, тие ги извлекоа од затворот и ги измачуваа со бесчовечни удари. По таквите удари, не им дозволија дури ни да се нахранат, бидејќи никому не му дозволуваа да им подаде дури ни парче леб на Христовите слуги. Прогласени за бунтовници против државниот поредок, беа предадени на војниците за да ги одведат пооделно на разни места покрај Дунав, осудувајќи ги небесните граѓани на изгонување од градот. И војниците – луѓе варвари, ги грабнаа Светителите, ги изведоа надвор од градот и откако ги соблекоа, ги протераа голи. 

Свети Климент ги зеде со себе светите Наум и Ангелариј и се упати со нив кон Дунав на југ, раководејќи се од Евангелието: „Кога ќе ве изгонат од еден град, одете во друг“ (Матеј 10, 23). И ете тие пристигнаа во едно село, во кое решија да ги поткрепат своите тела истоштени од недостаток на храна и покрив. Се распрашаа кој во селото е богољубив, гостољубив и прочуен со благочестивиот свој живот и откако најдоа таков, отидоа на гости кај него. Тој човек имаше единец син. Но штом влегоа туѓинците во куќата, синот умре. Таткото, целиот скршен, ги проколнуваше и им се закануваше, сметајќи ги за маѓесници и демони. Но и Светите сами страдаа не помалку од таткото. Тогаш тие се оддадоа на молитва, успокојувајќи го со кротост силниот гнев на таткото. И навистина, штом се помолија за детето – о ново чудо!, о, Твојата вечно светла благодат, Спасителу Христе! – на ожалостениот татко жив му го предадоа синот. Таткото, пак, надвор од себеси од радост викаше: „Простете, простете ми преподобни Отци. Јас ништо не знаев за вас и затоа сум повиновен. Но еве ви сè што имам, па и самиот ќе ви бидам слуга!“ Задоволни од верата на човекот, тие смирено зедоа само она што им беше најпотребно за патувањето што им претстоеше и тргнаа по патот што водеше кон Дунав. 

Кога стигнаа на дунавскиот брег и го видоа силното и поради тоа непреодно течение, откако заврзаа три дрва со лоза, со молитви и Божјо чудо ја преминаа реката на другата страна и стигнаа до Белград. Тамошниотвоеннамесникубавогипречекаигипратикај кнезот на Паристрион по име Михаил, идниот кнез Борис, кој со почести и велелепно ги поздрави, благодарејќи Му на Бог бидејќи доби такви учители, не обични луѓе, туку исповедници и маченици. Тој некое време ги задржа во Преслав, а потоа според желбата ги распореди во местата наоколу, за да го проповедаат името Христово. 

Bо Паристрион го пренасочилe кнезот Борис во Христијанска вера, кoј за тоа добил на подарок земја околу Охрид, каде изградил манастир и училиште. Свети Климент Охридски ги ''осветил'' и гробовите на покојните пагански потомци на кнезот Борис. Наум беше еден од основачите на Преславската книжевна школа и од 886 до 893 беше за учител таму. Беше еден од даровитите ученици на браќата Кирил и Методиј и како таков, кога во 893 година неговиот брат Климент беше назначен за словенски епископ во Велика, на неговото учителско место во Кутмичевица беше назначен Наум Охридски.

Им нареди на граѓаните да ги слушаат Светите и да им се потчинуваат на наредбите, како да се негови, и да им помагаат во градењето на светите храмови кои тие ќе сакаат да ги градат, за да се множи благочестието. Во Преслав Kлимент Охритски, Костантин Брегалнички и Наум Охридски, ја основаа ''Преславската школа'', каде свети Наум работеше седум години (886-893) развивајќи учителска дејност. Таму го продолжуваше делото на своите учители, поткрепен од Духот. Ја ширеше писменоста, подготвуваше свештеници, го објаснуваше и толкуваше Светото Писмо и делата на светите Отци, а понадарените свештеници ги поттикнуваше да препишуваат и да создаваат свои дела. Тој исто така имаше и улога на дворски советник, прво кај кнезот Михаил-Борис, а потоа и кај неговиот наследник, попрво кнез а потоа царот Симеон. ,... 

''Првото татаро-словенско царство на Македонскиот Полуостров го основа Хан Испа или Испа рех (на латински) или ''хан Аспа рух''. Хан Испа дојде и си отиде повторно во степите на исток каде загина во борба со хазарите, најверојатно платени од Ромеја. Додека Второто ''татаро-словенско'' царство - Паристрион - ''П'АР ИСТ ТРИ ОН'', го основа Симеон, син на кнезот Борис, кој после големите воени победи врз ''рометитѐ'' - Ромеја или Македонија, тие се признаа меѓусебно. Кнез Симеон доби Патријарх, така стана цар, но постојано беа во конфликт, царот Симеон кога имаше проблеми со ромеите, веднаш се појавуваше со војската пред Костантинополе.

Василиј 2-ри го уништи тоа ''царство'' - Паристрион и го ''поништѝ'' паристрионскиот патријарх, нивниот цар го затвори, го ''кастрѝ' и го остави да умре во затвор. Паристрионските ханови успеаја да ја оттргнат ромејската окупација, но сега немаа ''патријарх'', иако еден од хановите побара ''патријархат'' од папата од Рим, по примерот на Македонскиот цар Самоил.

После 1857 се појави ''Бугарска Патријаршија'' во вазалното Османлиско зависно кнежество Бугарија, ''Бугарија'' за прв пат во историјата на овие простори, а во 1908 го круниса странскиот кнез, за цар и го именуваa како ''бугарскѝ'', тие тврдеа и тврдат дека биле следбеници на ''паристријцитѐ'', но под погрешно име ''бугарија'', не Паристрион''.

Паристрион, нe ''Бугарија'',  татарите, не "бугарите".

Но не било сé мед и млеко како што се зборува, xристијанизацијата и описменувањето на татарите:

Исто и поголемиот син на Цар Симеон - Цар на Паристрион, нe ''Бугарија'', паристријцитe или татарите, не "бугарите" како што ве лажат, не го сакал христијанството, се обидел да си ја врати старата паганска вера, но татко му го отстранил од престолот на Паристрион и го наместил неговиот помал брат, исто како што направил неговиот татко, но не го ослепил. 

“... Старче безумни Парестријците или татарите, не "бугарите", ( текстот е манипулиран) сé човекојадци жив ќе те изедат пред да ги покрстиш. Толку сé диви што живо месо јадат и живо дете од мајка крадат ...“

Не "бугарите" туку татарите, Кирил не ги "покрсти" татарите, тој се обидуваше со својот брат Методиј и ја создадоа ''гладолицата'', новните ученици Кимент и Наум Охритдски и Костантин Брегалнички ги "крстија" татарите и ја пренесоа ''кирилицата'' во Преслав од Македонија која веќе беше во употреба со сигурност во Брегалничкиот регион,.. бугарите не ја познаваат нивната историја.

Многу важно е да се знае дека светите Македонски браќа и се словенски просветители Кирил и Методиј од Солун, не успеале да ги ''христијанизираат и словенизираат'' татарите од Паристрион, туку тоа го направиле светите Климент и Наум Охридски и Костантин Брегалнички, подоцна Преславски, но како што може да забележите со помош и вољата на Паристрионскиот кнез Борис. 

,....  А свети Климент беше испратен за учител во областа Кутмичевица во Македонија, каде што доби многу поволни услови за работа. Тој во манастирот за свој помошник подоцна го зеде свети Наум за да му помага во учителствувањето и другите дела. Кога кнезот Михаил-Борис се повлече заминувајќи во манастир и на престолот дојде неговиот благочестив син Симеон (893-927), тој го предложи свети Климент за епископ на Дремвица и Белица (се смета дека е ова Тивериополската епархија – денешна Струмица). Така во 893 година свети Климент стана прв словенски епископ на Македонскиот Полуостров (Балканот) меѓу ромејските епископи. На своето место на Охридскиот универзитет тој тогаш го постави свети Наум, како најдостоен наследник, да ја продолжи неговата учителска дејност. 

Светите Климент и Наум го поткрепија делото на своите учители Кирил и Методиј поставувајќи цврст темел на православната словенска Црква и на православната словенска култура во Македонија, како и во другите православни земји, и др. Со христијанското словенско училиште и просвета, со подготвувањето на свештеници и други клирици образовани на словенски јазик, со воведувањето и ширењето на словенскиот јазик во сите богослужби и во целата просвета, од црквите во Македонија го отстранија паганството како и грчкото и латинското влијание. 

Во секоја парохија дејствуваа по 300 одбрани ученици (учители, проповедници, клирици), а нивниот вкупен број изнесуваше 3500, од кои половината, ако не и повеќе непосредно се беа напоиле од благодатното слово на свети Наум. Во Охридскиот книжевен центар свети Наум работеше седум години. Ова училиште имаше карактер на универзитетска установа и со право денес се смета за прв универзитет во Европа. Сиот овој труд даваше обилни плодови уште во тоа време. Во 900 година свети Наум на брегот на Охридското Езеро основа манастир посветен на светиот архангел Михаил и сите свети небесни и бестелесни сили, којшто го освети Епископот Климент. Со повлекувањето во манастирот, свети Наум се вгради во темелите на монаштвото во Македонија, и околу него се собраа мноштво монаси од целa Македонија (целиот Балкан). И откако направи сè што Му е благоугодно на Бог, почина таму блажениот Наум во длабока старост и Му ја предаде својата душа на Бог на 23 декември 910 година. А чесното тело негово беше положено во гробот, во десното крило на храмот, од Христовиот архиереј Климент Охридски, кој се упокои шест години подоцна. Уште на крајот на десеттиот век светите Наум и Климент се канонизирани за светители. 

Седмочисленици, 7 учители кои на Словените ја донеле глаголицата и кирилицата. Од лево: Св Наум, Св Климент, Св Сава, Св Методиј, Св Ангелариј, Св Кирил и Св Горазд. Фреската е дел од нартексот во манастирот Св Наум, Македонија. 1806 година.

Од биографијата може да забележиме дека св. Наум поседувал ''био енергија'', на тој начин ги лечел луѓето.

Свети Наум Охридски

Соединувајќи се со Христа, си го оставил светот; живеејќи со дух, телото си го распнал, преблажен Науме. Си се стремел како апостолите да се подвизаваш и безбројното мизијско множество во верата си го вовел. Така и нас со твоите молитви избави не од искушенија.

Св. Наум и мечката

Едно време кога орачите од св. Наумовијот манастир си орале на нивјето, им дошла една мечка' та им изела еден од орачќите воло'и. Ралото или плужницата им останала со еден вол, та не можело веќе да се орат.

Орачот со трчање дошол в' манастирот и му казал Егуменотому, оту мечката дошла на нива, та му го изела еднијот вол: „Сега немам, рекол орачот, со шчо да доорам нивата.” – „Ходи си ти на нива, му рекол Егуменот; тамо ќе си го најдиш волот на плугот, фпрегнат во јаремот.”

Орачот си о'шол на нива, кога шчо да видит? - Чудо големо - мечката шчо го изела волот, фпрегната била на плугот во јаремот, заедно со друѓијот вол. Орачот си доорал нивата со еднијот вол и со мечката до него, фпрегната во јаремот.

И до ден денеска то'а чудо стојт написано на иконата св. Наумова и на камењата на ст'рните од мостот Дримски, близу до манастирот.

(Вакви прикаски и преданија за св. Наумовите чудеса изобилува во Охрид и околината, кои јассно ги покажуваат чувствата на населението, без разлика на вера и народност, кои тоа ги манифестира кон св. Наума.)

Кузман Шапкарев

Манастирот Свети Наум

Овој манастир е подигнат од Св. Наум Охридски чудотворец и го носи неговото име. Попознат е како манастир Свети Наум Охридски иако црквата е посветена на Светите архангели Михаил и Гаврил. Во житието на Св. Наум се вели дека црквата била подигната на јужниот брег на Охридското Езеро и дека била посветена на светите архангели Михаил и Гаврил. Манастирот повеќепати страдал од пожари и уривање, по што пак бил обновуван. Едно време бил важен просветен центар. Во него во почетокот на 19 век се школувал и Димитрија Миладинов.

Во црквата се наоѓа и гробот на св. Наум Охридски и многу луѓе од разни вери и националности го посетуваат и бараат исцеление. Околу манастирот има повеќе свети води, Света Петка, Свети Атанасиј, Агијазмо и др.

Свети Наум е почитуван уште за време на животот, а особено по повлекувањето во манастирот и за време на отшелништвото во крајезерските пештери, како добродетелен и свет подвижник и како чудотворец. Свети Наум беше мудар учител, боговдахновен раководител на монасите, строг подвижник, чудотворен молитвеник и духовник. Правеше многу чуда за време на животот и по смртта. Од неговите чудотворни мошти и денес се случуваат многубројни чуда, исцеленија од тешки болести, особено лудило и демоноопседнатост. Многумина болни доаѓаат на неговиот гроб и тоа не само православни туку и луѓе од друга вера. Во 1926 година еден муслиман од Ресен донесува камбана за да ја приложи на манастирот од благодарност што Светителот му го беше излекувал братот и од смртна постела го подигнал повторно во живот. Името на приложникот е Џемаил Зизо, а на неговиот брат Сулејман Зизо, и двајцата угледни граѓани на тогашен Ресен. Затоа, браќа, и ние да му последуваме на добриот живот на овој блажен Отец, кој се зачува наполно девствен и чист и кој претрпе многу беди и напасти поради вистинската Божја вера, па со него да ги достигнеме вечните богатства на нашиот Господ Исус Христос, во слава на Отецот, на Синот и на Светиот Дух, секогаш и во сите векови. 

 

 

 

 

ИСПРАТИ КОМЕНТАР:

 

 

ПРЕЗИМЕ
ИМЕ
ГРАД
ДРЖАВА
е-маил
КОМЕНТАР

 

 

*** Можете да не контактирате и на кoнтакт е-маил: info@makedoniaese.com

 

 

Василеон Александрој Македонон и го подари светот на македонците, а тие како му возвратија,.. го отруја, фамилијата му ја уништија,... а денес наместо Македонон (Македонски) го нарекуваат ''велики'' или ''the great'', додека државата на латиница му ја нарекуваат ''Мacedonia'' - Мацедониа, итн,.. а да ќе заборавев,... дозволуваат некој друг да и бира име. Ќе се најде ли некој да ги ''подисправи'' работите?

 

На ден 05 - 03 - 2009, е конструирана страната на Македонија е СЕ: http://www.makedonijaese.com/. Тој ден и се смета за роденден на организацијата Македонија е СЕ.

На ден 02 - 16 - 2016, е конструирана peзepвнaтa страната на Македонија е СЕ: http://www.makedoniaese.com/ страница која е по погодна за посета со мобилни апарати кои имаат инсталирано андроид софтвер.

Уште на самиот почеток интернет страницата на Македонија е СЕ, бидејќи зборува за Вистинската Историја на Македонија со историски факти, но и актуеллни политички настани, СТАНУВА ТРН во очите на сите непријатели на Македонската Држава, ма и трн во очите на некои политички организации во Р. Македонија.

Страницата на Македонија е СЕ, е конструирана како резултат за потребите на Македонскиот Народ и друѓите да се запознаат со Вистинската Македонска Историја, политика и болното Македонско прашање.

Страницата на Македонија е СЕ е конструирана за да помогне за зачувување на македонскиот идентитет, земја, култура, јазик, право за слободен говор, мисла, движење, соживот cо другите национални малцинства во Македонија, слободно искажување и потик на искажување МА и негување на националниот идентитет како во Македонија така и во светот.